به نام خدا

أُوْلَئِکَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَّهُمْ دَرَجَاتٌ عِندَ رَبِّهِمْ وَمَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ (4)انفال

آنان هستند که حقا مؤمنند براى آنان نزد پروردگارشان درجات و آمرزش و روزى نیکو خواهد بود (4)

کَمَا أَخْرَجَکَ رَبُّکَ مِن بَیْتِکَ بِالْحَقِّ وَإِنَّ فَرِیقًا مِّنَ الْمُؤْمِنِینَ لَکَارِهُونَ (5) همان گونه که پروردگارت تو را از خانه‏ات به حق بیرون آورد و حال آنکه دسته‏اى از مؤمنان سخت کراهت داشتند (5) انفال

وَالَّذِینَ آمَنُواْ وَهَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَالَّذِینَ آوَواْ وَّنَصَرُواْ أُولَئِکَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَّهُم مَّغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ (74) کسانى که ایمان آورده و هجرت کرده و در راه خدا به جهاد پرداخته و کسانى که [مهاجران را] پناه داده و یارى کرده‏اند آنان همان مؤمنان واقعى‏اند براى آنان بخشایش و روزى شایسته‏اى خواهد بود (74)

انفال

وَإِن یَکُن لَّهُمُ الْحَقُّ یَأْتُوا إِلَیْهِ مُذْعِنِینَ (49) و اگر حق به جانب ایشان باشد به حال اطاعت به سوى او مى‏آیند (49) نور

ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا یَدْعُونَ مِن دُونِهِ الْبَاطِلُ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ (30)این[ها همه] دلیل آن است که خدا خود حق است و غیر از او هر چه را که مى‏خوانند باطل است و خدا همان بلندمرتبه بزرگ است (30) لقمان

وَیَرَى الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِی أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ هُوَ الْحَقَّ وَیَهْدِی إِلَى صِرَاطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ (6) کسانى که از دانش بهره یافته‏اند مى‏دانند که آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده حق است و به راه آن عزیز ستوده[صفات] راهبرى مى‏کند (6) سبا

همان طور که قبلا گفته شد یکی از معانی حق درست است ، مومنانی که ایمان واقعی دارند و به حق مومن هستند ، راه مستقیم را طی می کنند و می توانند میزانی برای کارهای نیک، و انسانهای دیگر باشند این انسانها به مراتبی دست پیدا می کنند که نه تنها نمونه آشکار انسان مخلص می شوند برای خود نیز ویژگیهایی کسب می کنند که حائز اهمیت است این ویژگیها از یک سو پاداشی است برای حق بودن انان ، از سوی دیگر حقی است که به مرور به آن دست پیدا می کنند( هدایای الهی ).... در آیات ذیل به چند ویژگی و پاداش اشاره شده است ، آیه 4 سوره انفال که این انسانها شایسته درجات و آمرزش و روزى نیکو شدند ،

1-      درجات ، درجه ها ، چون درجه در این جا جمع ذکر شد نشان دهنده این موضوع است که درجه ها وجود دارد نه درجه که این امر بارها در قران اشاره شده است این مومنین به درجات می رسند یعنی پس از طی یک درجه به درجه دیگر می رسند واین درجات را با عمل خویش لطف خدا می پیمایند ( هم پاداش و هم ویژگی )

2-      آمرزش : هر انسانی در طول زندگی خود (به جز معصومین) دچار خطا و گناه می شوند ویکی از مهمترین درخواست های انسان از خداوند رسیدن به آمرزش پروردگار است کسی که به این درجه برسد یعنی به یکی از بزرگترین خواسته های انسانی رسیده این مقام که پاداش نیز هست به مومنانی می رسد که حقا مومن هستند و حق را می پیمایند ،

3-       روزی نیکو : روزی نیکو در اینجا به طور عام آمده بنابراین هم روزی دنیوی و هم روزی اخروی را شامل می شود مومنان واقعی به دلیل حق گرایی خود به این پاداش اعظم می رسند که دیگر نگران میزان و حدود و ... روزی خود نباشند وفارغ از این مساله به هدف انسانی فکر کنند بیشتر گناهان از ترس فقر و نداشتن روزی دنیوی نشات می گیرد وقتی کسی به اینی مقام والا می رسد که روزی نیکو از جانب خداوند به دست آوزرد خواه ناخواه دغدغه کمتری خواهد داشت این پاداشی است که خدا به مومنان وعده نموه است

4-      رسیدن به خیرات :یکی دیگر از پاداشهایی که خداوند به فرد مومن می دهد و به پیامبر به عنوان اعظم انسانهای مومن عطا فرموده و در ایه 5 سوره انفال به ان اشاره داشته ، رسیدن خیرات به فرد است اگرچه همه انسانها خلاف ان را بخواهند ، انسانی که به درجه مومن بودن رسیده است فرمان و زندگیش دست خداوند است و خداوند بهترین ها را برای او ایجاد می کند حتی اگر خلاف خواست دیگران باشد ، برای رسیدن به آرامش تنها یک راه وجود دارد رسیدن به درجه ایمان

5-      اطاعت: یکی از جالبترین و زیباترین نکته  در این آیات توجه به این مهم است که برخی از صفات انسان مومن علاوه بر صفت، یک پاداش تلقی می گردد ، مثل اطاعت ، در نظر اول اطاعت تنها یک صفت است که انسانهای مومن به آن درجه رسیده اند در حالی که با کمی تفکر در می یابیم  که اطاعت از خداوند مقام والایی است که توسط خداوند به انسانهای مومن داده می شود ( خوبی هیچ انسانی از سوی خود او نیست بلکه پاداشی است که از جانب خداوند به او رسیده ) با توجه به این نکته جای هر گونه تکبر و خودخواهی پس از اعمال نیک مسدود می گردد ، هیچ انسانی به خاطر خوب بودن نباید مغرو گردد و یا بر خدا منت بگذارد که اگر نبود عطای خداوند انسان به مقام بندگی نمی رسید ( هیچ بودن انسان چقدر زیبا آشکار می گردد .) اگر کسی به راه حق باشد وحق بر او آشکار شود محال است راه و مسیری را جز طاعت بپیماید بنابراین چراغ حق هدیه خداوند است که در مسیر انسان نگه می دارد تا با استفاده از ان به اوج مقام بندگی برسد .(49 نور )

6-      علم در جهت خداوند : یکی دیگر از مقامات و پاداشهای خداوند برای مومن رسیدن او به مقام علم است انسان عالمی که علم خویش را صرف رسیدن به صراط مستقیم نموده است.(کسانى که از دانش بهره یافته‏اند مى‏دانند که آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده حق است و به راه آن عزیز ستوده[صفات] راهبرى مى‏کند ) به درجه ایی از علم ویقین می رسند که می دانند وحی ونبوت از سوی خداوند است ، مشکلی که بسیاری از معاندین را به گمراهی کشید .

به طور کلی علم و دانایی یک پاداش است که خداوند در اختیار انسانها قرار می دهد تا با استفاده از ان به درجات اسفل السافلین نزول نکنند ، هر اهل علمی که دارای این بینش باشد مورد توجه خداوند بوده و دارای یکی از صفات زیبای ایمان و حق است . 6 سبا